Down Under part III: van Sydney tot Brisbane

Sydney stond hoog op ons verlanglijstje en afgelopen week was het zo ver. Op een prachtige camping buiten het centrum parkeerden we Luu voor drie nachten om overdag per trein de stad in te gaan.

Hoe Sydney eruit zou zien wisten we eigenlijk niet heel goed. Hét beeld van Sydney was voor ons het Sydney Opera House.

Deze dus.

Nou blijkt het dus dat daar een hele stad naast ligt.

Gelegen aan een vrij grote inham van de oceaan heeft Sydney een behoorlijke “haven”. Daaroverheen loopt op het smalste punt de gigantische Harbour Bridge.

Aangezien we heel mooi weer hadden waren we met name veel buiten op de straten, parken, pleinen en stranden.

Het bekendste strand in Sydney is Bondi Beach waar we op zaterdagmiddag ons handdoekje uitspreidden (ook wel bekend van ‘Bondi Rescue’, een vreselijk fout RTL5-achtig programma over lifeguards en bijna verzopen badgangers).

En nee, dan ben je niet alleen.

Ondanks de drukte een heerlijk strand en lekker een middag mensen liggen kijken.

Voor wie zich zorgen maakt om Luu, die hoefde zich niet te vervelen tijdens ons stedentripje: we hadden op de camping een aboriginalvoorstelling geregeld en er waren hele gezellige papegaaien!

Na Sydney maakte we een dagtrip naar de Blue Mountains. De naam dekt de lading vrij goed (zoals vaak hier, we staan voornamelijk op camping: Beach Tourist Caravan Park “plaatsnaam”). Prachtige blauwe gloed hoe verder je wegkijkt met dank aan de olieachtige damp die van de eucalyptusbomen komt. Erg gaaf!

Van de Blue Mountains naar The Entrance waar zee en rivieren/meren samenkomen. Erg mooi plekje gevonden voor Luu, direct aan het water. Vooral de zonsopgang was erg mooi en Daan was gelukkig om 6:15 al zo scherp om even een foto te schieten.

Door naar Anna Bay bij Port Stephens waar we, net als in Vietnam, zandduinen vonden. Verschil was dat we hier alleen liepen en je echt een Sahara gevoel kreeg door de uitgestrektheid en het super witte zand.

Daan met d’r hippe hoofddoek (ok, eigenlijk puur functioneel omdat anders d’r hoofd steeds verbrand).

Alleen op de wereld.

Dat springende stipje is Maarten (1,93m), om even aan te geven dat we niet de eerste de beste peuter uit z’n zandbak getrokken hebben om er zelf even een plaatje te kunnen schieten.

Van Anna Bay is het een klein stukje naar Nelson Bay wat direct aan Port Stephens, een grote baai, ligt. Vanaf het strand kijk je tussen je tenen door de baai uit, de oceaan op.

Dat rechterbultje kun je beklimmen, dus dat deden we. Redelijk adembenemend als je daar boven komt en met het uitzicht gepresenteerd wordt! Links de oceaan, rechts de baai.

Zonsondergang bij Nelson Bay.

Na Nelson Bay maakte we een uitstapje landinwaarts over de Waterfall Way. De weg was erg mooi en er waren wat watervallen maar het weer gooide een beetje roet in het eten. Ja, ook hier regent het helaas wel eens en de laatste dagen iets vaker dan “eens” (Zo kwam er een storm over Nelson Bay die bomen omwaaide en dakpannen wegblies. Goede oude Luu hield ons droog en heel).

Toch nog een droog moment gevonden om Daan op een hekje te zetten.

Van de Waterfall Way naar Byron Bay, onze laatste bestemming in NSW. (New South Wales, maar als ik dat in de vorige zin uitschrijf rijmt het niet). Een erg mellow surfers dorpje/stadje met onder andere het meest oostelijke punt van Australië (eilanden uitgezonderd) en een vuurtoren op dat punt. Verder troffen we er vooral veel andere reizigers van ongeveer onze leeftijd en iets ouder aan die er (veel) kwamen drinken en vervolgens eigenlijk al te dronken/stoned waren om het stadje nog in te gaan.

Vandaag zijn we doorgereden naar Queensland, de laatste (maar gelukkig ook grootste) staat die we zullen door-cruisen met Luu. Inmiddels staat er een kleine 4000 km op de teller en we hebben er nog zo’n 2500 te gaan. Er staat dus nog een hoop moois op het programma en we houden jullie uiteraard op de hoogte!

Veel liefs! Maarten en Daan